نظریه افزایش جمعیت و بحران غذایی، اولین بار در سال 1798 توسط توماس مالتوس، کشیش و اقتصاددان انگلیسی، مطرح شد. بر اساس این نظریه که به نظریه مالتوس معروف گردید، منابع محدود موجود بر روی کره زمین پاسخگوی رشد چشمگیر و سریع جمعیت در دنیا نبوده و در نتیجه تنش‌ها و بحران‌های ناشی از کمبود منابع در آینده غیرقابل اجتناب خواهدبود.

مالتوس معتقد بود که رشد جمعیت به صورت هندسی و رشد کشاورزی به صورت حسابی است و این رشد جمعیت جوابگوی منابع موجود برای بشر نخواهد بود. بنابراین مالتوس راهکار حل این مسأله را جلوگیری از افزایش جمعیت و ازدواج دیرهنگام اعلام‌کرد.

نئومالتوسین‌ها هم از دهه سوم قرن 19 میلادی به بعد با الهام از نظریه مالتوس به حمایت از نظریه کنترل جمعیت و جلوگیری از افزایش باروری پرداختند. تفاوت اصلی بین مالتوسین‌ها و نئومالتوسین‌ها آن است که نئومالتوسین‌ها توسل به راه‌های غیرمشروع و غیراخلاقی را نیز برای رسیدن به این هدف مجاز می‌شمردند.

اما این نظریه به سرعت با مخالفت گروه‌های مختلف روبه‌رو شد، کورنوکوپیاین‌ها (Cornucopians) به شدت با نگاه بدبینانه نئومالتوسین‌ها مخالف بودند. آن‌ها معتقد بودند که نئومالتوسین‌ها اثرات پیشرفت فناوری و مشارکت‌های اجتماعی در آینده برای تأمین و دسترسی بیشتر به منابع غذایی مورد نیاز بشر را نادیده گرفته‌اند.

از نگاه کورنوکوپیاین‌ها پیشرفت فناوری در افزایش بهره‌وری و راندمان کشاورزی، افزایش تولید محصولات، تصفیه آب‌وفاضلاب، شیرین کردن آب شور دریا و سایر پیشرفت‌ها می‌تواند به تأمین نیازهای حیاتی بشر در آینده کمک نماید.

 در سالهای خشکسا لی بیمه صندوق محصولات کشاورزی مطمئن ترین عامل در جهت کمک به کشاورزان و دامداران می باشد. هر چه سریعتر نسبت به بیمه نمودن محصولات خود اقدام کنید.

در مراتع فقیر دام در پی تامین نیاز غذایی تکاپوی زیادی می نماید که باعث تحلیل انرژی ومزید مشکلات خشکسالی می گردد کمک تغذیه حتی در حد کاه در محل علف چرا مشکلات را کاهش می دهد.

با بالا بردن ارزش غذایی انواع کاه وکلش و سایر بقایای کشاورزی از طریق روشهای غنی سازی کاه با اوره و سیلاژ نسبت به تغذیه دام در مراتع خشکسالی اقدام کنید.

با توجه به کاهش مواد مغذی علوفه ها در مواقع خشکسالی ضروری است نسبت به استفاده از انواع مکملهای غذایی با مشاوره کارشناسان در جیره غذایی دام استفاده شود.

با استفاده مطلوب و بهینه از منابع علوفه ای موجود ضروری است دامداران نسبت به حفظ کیفیت علوفه از طریق ذخیره سازی و نحوه نگهداری و جلو گیری از کاهش کیفیت و همچنین استفاده از افزودنی های لازم به انواع علوفه اقدام به موقع را انجام دهند.

کوچ کردن در کنار مزارع کشاورزی مناطقی که وابسته به آبهای سطحی هستند با موفقیت همراه نیست.

انتقال آب شرب دام به محل علف چرا باعث صرفه جویی در مقدار آب و جلوگیری از تشنگی مفرط و کاهش بیماری های متابولیکی و تلفات دام می شود.

از تغذیه دامها با مواد غذایی کپک زده و آلوده به خصوص نان خشک کپک زده جدا" خودداری شود چون علاوه بر ایجاد بیماری و مسمومیت در دام عوارض متعددی نیز جهت انسان ایجاد می کند.

با توجه به افزایش قیمت نهاده ها با مشورت کارشناسان امور دام مستقر در مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان ها از مواد جایگزین استفاده و نظرات فنی کارشناسان لحاظ شود.

تدابیر لازم جهت به حداقل رسانیدن تلفات خوراک در حین حمل و نقل و نیز در آخورها بعمل آید.

با نصب شناور در کلیه آبشخورهای دامداری واستفاده ازسیستمهای جدید خشک کن کود وبرگشت آب درسیستم شستشوی واحد می توانید در مصرف آب صرفه جویی کنید.

بهترین راه مقابله با خشکسالی افزایش بهره وری است .بهره وری یعنی حداکثر استفاده از عوامل تولید که در اختیار شماست مخصوصا" آب.یکی از راههای مقابله با بحران خشکسالی جلوگیری از پرت (تلفات) نهاده های دامی در واحد دامداری وصرفه جویی در مصرف می باشد.

صرفه جویی آب به معنی کم مصرف کردن نیست بلکه به مقدار لازم مصرف کردن است .پس برای کاهش اثرات منفی خشکسالی در مصرف آب در واحدهای دامداری صرفه جویی کنید.

روزنامه تهران امروز: پروفسور پرویز کردوانی پدر کویرشناسی ایران است. او سال‌ها قبل در مورد بحران آب هشدار داده او می گوید: ما در این مملکت متوجه نیستیم که آب هم مریض و بعد پیر و بعد از آن می میرد.

ما به سمت بحران نمی رویم ما همین الان در گیر بحران آب هستیم و اگر فکری برای آن نکنیم به زودی دیگر آب نخواهیم داشت.

اینکه آقای وزیر گفته در حال حرکت به سمت بحران آبی هستیم باز هم جای شکرش باقی است و می توانیم امیدوار باشیم که مسئولان دولتی هم در حال پذیرش واقعیت‌ها هستند اما واقعیت این است که وضع منابع آبی از آنچه وزیر گفته خیلی بدتر است. او که سال هاست در این زمینه فعالیت می‌کند و کتاب هایی هم در این‌باره نوشته می‌افزاید: من سال ها قبل اعلام کردم که« آب هم پیر می‌شود.» ما در طول این سال ها منابع آبمان را مورد بی‌توجهی قرار دادیم. در کتابی در سال 1363 نوشتم که در حال غارت آب هستیم.

واقعیت این است که منابع آب کشور از طریق حفر بی رویه چاه ها در حال غارت شدن است. او می گوید: 30 سال قبل آن زمان که غفوری فرد وزیر نیرو بود هشدار دادم که 80 درصد چاه‌های حفر شده باید بسته شود. اما متاسفانه توجهی به این موضوع نشد. در منطقه کرمان در حال حاضر 1650 حلقه چاه وجود دارد. وقتی این چاه‌ها حفر می‌شد مدام باغات را گسترش می دادند. اما حالا که دیگر آبی در کار نیست این باغ ها شروع کرده‌اند به خشک شدن و سالی 7 هزار هکتار باغ در این مناطق خشک می شود. یعنی با این کار ما هم منابع آب مان را هدر دادیم و هم از طرف دیگر معضلی دیگر را پیش‌رو داریم.

آب در قرآن اهمیتی عمیق دارد. خداوند در آیات متعدد انسان را به تفکر در آب و شکرگزاری این نعمت بزرگ یادآور شده است [1].آب به عنوان برکت خداوندی است که حیات می‌بخشد، حیات را حفظ می‌کند و بشر و زمین را پاکیزه می‌گرداند. عرش خدا بر روی آب و بهشت به صورت باغهایی که نهرهایی زیر آنها جاری است تشریح می‌شود. به نظر می‌رسد که در قرآن آب با ارزش‌ترین آفریده خداوند بعد از انسان می‌باشد. خاصیت «حیات‌دهندگی» آب در آیات متعدد قرآن اشاره شده است (مثلاً آیات 48 و 49 سوره فرقان: و خداوند آب را از ابرها پایین فرستاده و به وسیله آن زمین را پس از مردنش حیات داده است). آب نه تنها حیات می‌بخشد بلکه هر حیاتی اصلش از آب است (ما هر موجود زنده‌ای را از آب آفریدیم)[2]

قرآن کریم دو عبارت صریح راجع به صرفه‌جویی آب و مدیریت تقاضا دارد: اول اینکه منابع آب ثابت (معین) است (و آن خدایی که از آسمان آبی به قدر و اندازه نازل می‌کند...)[5] و ثانیاً در مصرف آب نباید اسراف شود (از نعمتهای خدا بخورید و بیاشامید و اسراف مکنید که خدا مسرفان را دوست ندارد)[6].